در شور باران

و در اتاقی از خاطره ها جان گرفته

با تپش گرمای نیمروز

و کلماتی که به تقلای هستی تو می رقصند.

صدای شور مهربانی می پیچد .

پرده ها مغرور از مولودی یک آغاز

و تو بر بلندا ایستاده آن روز

به آیینه ی بی تصویر زندگیت

چنگ می زنی.

زمان در اخبار پر حادثه لحظه ها

می نوازد آهنگ مهر .

می آیی

گرم و صمیمی

با سکوت دو چشم

پیچیده در بی تابی زمان.

فرشته کاظمی(از کتاب حقیقت زندگی من)